In de Tweede Kamer worden dagelijks beslissingen genomen die miljoenen Nederlanders raken. Kamerleden debatteren tot in de late uurtjes, jongleren met bomvolle agenda's en staan constant in de schijnwerpers. Een omgeving die op papier de ideale broedplaats is voor alcoholmisbruik. Toch horen we er vrijwel nooit over. Vreemd eigenlijk.

De druk van het politieke leven

Stress, lange werkdagen en een cultuur waarin netwerken over een drankje de norm is. Volgens verslavingsexperts zijn dit precies de ingrediënten die alcoholproblematiek in de hand werken. Toch blijft het akelig stil over mogelijke verslaving in de politiek. Terwijl we wel weten dat in andere high pressure omgevingen, zoals de advocatuur en geneeskunde, alcoholmisbruik regelmatig voorkomt.

De vraag is niet of er Kamerleden zijn die te veel drinken, maar eerder: hoeveel zijn het er? Als we uitrekenen dat ongeveer 10 procent van de Nederlandse bevolking te maken krijgt met problematisch alcoholgebruik, zou dat bij 150 Kamerleden neerkomen op zo'n 15 volksvertegenwoordigers. Natuurlijk is dit een ruwe schatting, maar het geeft wel een idee. En waarschijnlijk zijn die cijfers voor politici nog hoger, gezien de constante druk en het gebrek aan privacy.

Waarom blijft het zo stil?

Het taboe speelt ongetwijfeld een grote rol. Wie wil er nou toegeven dat hij of zij de grip op zijn leven kwijt is terwijl het land meekijkt? Voor een politicus kan zo'n bekentenis rampzalig zijn, einde carrière. Fractiegenoten houden het ook liever binnenskamers, en journalisten krijgen zelden vat op wat zich precies achter de schermen afspeelt. De omertà in Den Haag is stevig.

Daar komt bij dat politici vaak geen vast kantoor hebben waar collega's dagelijks zien hoe het met ze gaat. Ze bewegen zich tussen fractiekamer, debatzaal en thuiswerken. Dat maakt het makkelijker om problemen verborgen te houden. En als er al zorgen zijn, noemen we dat burn out en wordt er intern geschoven met taken of worden er stille afspraken gemaakt. Niemand heeft er belang bij dat dit soort kwesties naar buiten komen.

Behandeling in het geheim

Als een Kamerlid besluit hulp te zoeken, gebeurt dat vrijwel altijd in het geheim. Een prive afkickkliniek Nederland biedt de discretie die politici nodig hebben. Instellingen als The Youturn zijn gespecialiseerd in het behandelen van mensen in prominente functies, waar privacy vooropstaat. Voor iemand in de politiek is anonimiteit van levensbelang. Een verblijf in een reguliere instelling zou al snel uitlekken.

Een afkickkliniek Amsterdam ligt geografisch gezien ook strategisch voor Kamerleden. De reistijd blijft beperkt, wat het makkelijker maakt om behandeling te combineren met het voorzichtig opnieuw oppakken van werkzaamheden. The Youturn heeft bijvoorbeeld jarenlange ervaring met hoogopgeleide professionals die onder grote druk werken. Juist dat begrip voor de specifieke context maakt zo'n kliniek aantrekkelijk voor politici die worstelen met verslaving.

Transparantie of privacy?

De vraag blijft of we als samenleving moeten weten of onze volksvertegenwoordigers kampen met alcoholproblematiek. Enerzijds verdienen politici net als iedereen recht op privacy bij persoonlijke problemen. Anderzijds kunnen zij onder invloed cruciale stemmen uitbrengen. Het is een lastige afweging.

Duidelijk is wel dat het probleem waarschijnlijk groter is dan we denken. Zolang de cultuur in Den Haag niet verandert en er geen ruimte komt voor openheid, blijven Kamerleden met een drankprobleem in de schaduw.