OUDKARSPEL - Het is al mogelijk om familieleden op het eigen erf te laten wonen als er sprake is van mantelzorgwonen. Dankzij de nieuwe beleidsregels is het nu ook mogelijk om in andere situaties maximaal twee familieleden in een vrijstaand bijgebouw op het eigen erf te laten wonen. Eerste- en tweedegraads familieleden komen hiervoor in aanmerking: van broers en zussen tot (schoon)ouders of (stief)kinderen. Dit is interessant voor inwoners (op leeftijd) die graag zo lang mogelijk in hun eigen omgeving willen blijven wonen, maar ook voor starters op de woningmarkt die geen betaalbare huisvesting kunnen vinden. Jongeren kunnen op deze manier langer in hun wijk of dorp blijven wonen, waar ze hun sociale netwerk hebben en waar ze vrijwilligerswerk doen of lid zijn van een vereniging.


Woningvoorraad benut

Bijkomend voordeel is dat de bestaande woningvoorraad door deze regeling beter kan worden benut. De tijdelijke huisvesting kan een al bestaand bijgebouw zijn, maar ook een nog te realiseren bijgebouw. Daarvoor is een omgevingsvergunning vereist. De woonduur op het eigen erf is maximaal 15 jaar. Inwoners die gebruik willen maken van de regeling wordt aangeraden om een formele aanvraag tot vooroverleg in te dienen via het digitale omgevingsloket ‘Verken uw idee', want elke situatie is anders en vraagt om maatwerk.

Woonzorgvisie

Deze maatregelen zijn een directe uitwerking van de Woonvisie en de Woonzorgvisie van de gemeente. De nieuwe beleidsregels zijn een aanvulling op al bestaand beleid, zoals vergunningvrij mantelzorgwonen (rijksbeleid) en het gemeentelijk kangoeroebeleid.


Wonen voor Winkels – voormalig interieurwinkel Kaijer getransformeerd tot appartementen

De gemeente werkt hard aan het realiseren van woningen. In nieuwe gebieden, binnen wijken, op bestaande locaties, maar ook in voormalige winkels. Door een ander consumentengedrag verdwijnen kleine winkels en panden komen leeg te staan. Leegstaande winkelpanden - meestal geen sieraad voor het oog - kunnen getransformeerd worden tot een of meer woningen.

Struikelblokken

Projectontwikkelaars en pandeigenaren zetten vaak zelf de eerste stap. Maar een goede samenwerking met duidelijke afspraken ontbrak nog. Dat merkte ook de projectontwikkelaar van het pand van de voormalige interieurwinkel Kaijer, die tijdens de transformatie met het Kaijer-pand met flink wat struikelblokken te maken had. Startgids ‘Op Weg met Transformatie’ – gemaakt door de gemeente met onderzoeksbureau Stad & Co - moet zulke veranderingen in de toekomst makkelijker en beter maken.

Startgids

De Startgids is er om duidelijkheid te geven over hoe het proces eruit ziet en waar je rekening mee moet houden. Daarnaast biedt de gids praktische tips, zoals hoe omwonenden bij de plannen betrokken kunnen worden. Richard de Boer, senior projectleider van gemeente Dijk en Waard, benadrukt: “De Startgids helpt vastgoedeigenaren om hun pand om te bouwen van winkel naar woning. In de gids staan belangrijke punten waar zij rekening mee moeten houden. Zo weten eigenaren wat de gemeente belangrijk vindt. En ze zien welke kansen er voor hen zijn. De gids helpt dus eigenaren én de gemeente. Want zo werken we samen aan meer woningen in Dijk en Waard.”

Van struikelblok naar succes

De huidige projectontwikkelaar de heer Bakker was de vierde ontwikkelaar die zich op het voormalige Kaijer-pand stortte en uiteindelijk met succes. Het kostte hem meer tijd en moeite dan hij gehoopt had en volgens hem had dat onder andere met de roerige tijd rondom de fusie van de gemeentes Langedijk en Heerhugowaard - nu Dijk en Waard - te maken. Bakker: “Er gebeurde op dat moment veel bij de gemeente. Mails en brieven leken te blijven liggen, antwoorden waren moeilijk te krijgen en we hoorden vooral wat niet mocht, maar niet wat wél mocht. Dat was voor ons niet makkelijk en het kostte veel tijd. Totdat we contact kregen met projectleider Richard de Boer. Hij heeft zelf ervaring in deze wereld en hij begeleidde ons goed, kwam met oplossingen en hij dacht met ons mee.”

Uitdagingen

Richard onderkent de opstartproblemen én de soms pittige eisen rondom de veranderingen van winkels naar woningen. Richard: “Vanuit de provincie is daarom Wonen voor Winkels gestart, wat eigenlijk een traject is voor vastgoedeigenaren en de gemeente. Wat is er nodig? Wat mag wel en niet? Het pand van Kaijer staat bijvoorbeeld half op straat en dicht op andere bebouwing. De uitdaging was dan om de woonkwaliteit te waarborgen met bijvoorbeeld voldoende daglicht in alle appartementen. Ook moet het een passende uitstraling in de Dorpsstraat hebben. Daarnaast zit je met zaken als de capaciteit van de riolering en het stroomnet.”

Parkeernorm

Een van de grootste en steeds terugkomende problemen is de parkeernorm, zegt Richard. “Er moeten voldoende parkeerplaatsen zijn en dat is lastig met weinig grond rondom de panden in een volgebouwd lintdorp. Soms gaat het net goed, omdat de parkeerplaatsen die overdag voor winkelend publiek bedoeld zijn, ’s avonds door de bewoners worden gebruikt. Bij Kaijer was de norm om een parkeerplek per appartement te hebben door de ligging lastig. De ontwikkelaar moet dit onderzoeken en aantonen middels een parkeeronderzoek. De norm is om het op eigen terrein in te passen en het kan zijn dat er restcapaciteit – zoals wij dat noemen - is in de omgeving.” Projectontwikkelaar Bakker haakt in: “Wij wilden graag zes woningen, maar mensen moeten ook kunnen parkeren. Ook wil je dat de buurt achter het plan staat. Om er maar vier woningen van te maken was financieel niet haalbaar, dus je bent constant op zoek naar een balans.”

Dilemma’s

Richard: “Stel dat er een grote supermarkt is, dan lijken er veel parkeerplekken in die buurt te zijn, maar dat is geen openbare ruimte. Zo’n supermarkt kan er voor kiezen om bijvoorbeeld meer groen op de parkeerplaats te realiseren: dan zijn er opeens veel parkeerplekken weg. We snappen dat mensen soms vinden dat er veel regeltjes zijn, maar je wilt ook niet dat je door nieuwe appartementen in je straat, zelf niet meer kunt parkeren.”

Projectontwikkelaar Bakker meldt tot slot: “Het was een van mijn eerste projecten en het heeft wat hoofdbrekens gekost. Maar het zijn mooie appartementen geworden en we merken dat de buurt er ook erg blij mee is. Dus eind goed al goed.”