Tijdens mijn reis langs de adembenemende nationale parken van de Verenigde Staten ontdekte ik iets onverwachts: een diepere connectie met pilates dan ik ooit in een studio had gevoeld.


In het begin was het gewoon een vakantie. Ik wilde wandelen, ademen, even ontsnappen aan de dagelijkse routine. Maar naarmate ik me steeds meer onderdompelde in de uitgestrekte landschappen, begon ik de principes van pilates – controle, ademhaling, balans, concentratie – overal om me heen terug te zien.

1. Controle en Kracht

Daar stond ik op de rand van de clyff , waar het dal honderden meters onder me lag. Daar deed ik, bijna instinctief, een eenvoudige standing roll-down. Elke wervel voelde bewust. Ik voelde hoe mijn kern zich activeerde – niet geforceerd, maar gedragen door de rust van de natuur. De controle die pilates eist, voelde ineens niet meer als een inspanning, maar als een natuurlijk gevolg van aanwezig zijn in het moment.

2. Ademhaling in Bryce Canyon

In Bryce Canyon, tussen de grillige hoodoos en stoffige paden, was ademhaling geen techniek meer – het was noodzaak. De ijle lucht herinnerde me eraan hoe belangrijk het is om volledig in en uit te ademen. Ik voelde hoe bewuste ademhaling mijn hele houding en bewegingen beïnvloedde. Pilates leert ons dat ademhaling beweging ondersteunt. Daar, midden in de stilte van de woestijn, begreep ik dat voor het eerst echt.

3. Balans in Zion

Op een smal pad boven een diepe kloof in Zion National Park werd balans ineens letterlijk. Mijn voeten moesten elke stap bewust zetten, mijn lichaam zich subtiel aanpassen aan de ondergrond. Het voelde als een levende uitvoering van de pilatesprincipe “centering” – dat alles vanuit je kern komt. Balans was geen truc meer, maar een dans tussen aandacht en vertrouwen.

4. Concentratie in Grand Canyon

In de vroege ochtend, met de besneeuwde toppen van de Grand Canyon in de verte, deed ik een rustige sessie op een houten dek bij een verlaten kampeerplek. Geen muziek. Alleen de vogels en mijn adem. Hier leerde ik dat concentratie niet betekent dat je je moet afsluiten, maar juist dat je volledig open bent voor wat er is. Dat is precies wat pilates van je vraagt.

5. Flow in Escallante

In Escallante zag ik hoe de natuur nooit abrupt beweegt. Elke rivier stroomt met precisie, elke geiser barst met ritme. Net als een goede pilatesoefening: vloeiend, verbonden, doelgericht. De bewegingen in de natuur leerden me dat flow niet iets is wat je forceert – het is iets wat je toelaat, zodra alles op z’n plek valt.

Toen ik terugkwam van mijn reis, had ik geen nieuwe routines of technieken geleerd. Wat ik had gevonden, was dieper. Pilates is voor mij niet langer alleen een oefening voor op de mat, maar een manier van leven – geworteld in de principes die de natuur me had laten zien.

Sindsdien breng ik de stilte van de bossen, de adem van de bergen en de kracht van de aarde mee naar elke oefening. En elke keer als ik op de mat stap, voelt het alsof ik een beetje terug ben, ergens in die eindeloze, helende wildernis van Amerika.


https://www.denisasilvanova.com/home